Jak korzystać z VBO OpenGL 3.x, aby renderować dynamiczny świat?

Question

Chociaż wydaje się, że niewiele jest aktualnych odniesień do samego OpenGL 3.x, faktyczna manipulacja OpenGL na niskim poziomie jest stosunkowo prosta. Mam jednak poważne problemy, próbując nawet konceptualizować, w jaki sposób można manipulować VBO, aby uczynić dynamiczny świat.

Oczywiście sposoby dawnego trybu natychmiastowego nie mają zastosowania, ale skąd mam jechać? Czy napisałem jakąś strukturę sceny, a następnie przekonwertowałem ją na zbiór wierzchołków i przesłałem do VBO, w jaki sposób miałbym przechowywać dane z tłumaczenia? Jeśli tak, to jak ten kod wyglądałby mądrze?

Zasadniczo naprawdę nie wiem, jak kontynuować.

Answer 1

Jeśli cały Twój świat jest naprawdę dynamiczny, można użyć flagi GL_STREAM_DRAW_ARB użytkowania i zresetuj dane w każdej klatce. Nie przejmuj się nim manipulować, po prostu spróbuj streamować tak wydajnie, jak to tylko możliwe.

Przyjmuję jednak, że masz scenę, która składa się z wielu sztywnych obiektów, które poruszają się względem siebie. W takim przypadku użyj jednego VBO dla każdego obiektu i określ flagę użycia GL_STATIC_DRAW_ARB. Następnie można ustawić transformację widoku modelu dla każdej instancji obiektu i wyrenderować je za pomocą jednego wywołania losowania na instancję.

Regułą (na PC) jest wydawanie nie więcej niż jednego połączenia remisowego na MHz procesora. Jest to surowy szacunek, ale jest w tym trochę prawdy. Nie przejmuj się umieszczaniem wielu niezależnych obiektów w jednym VBO lub innych trikach wydajnościowych, jeśli pozostaniesz poniżej tego limitu.

Answer 2

Korzystanie z VBO nie oznacza, że ​​musisz renderować całą scenę za pomocą tylko jednego połączenia. Nadal możesz generować wiele wywołań rysowania i konfigurować różne macierze przekształceń po drodze.

Na przykład, jeśli używasz scenegrafu, każdy model w scenegraphie może odpowiadać pojedynczemu losowaniu. W takim przypadku najprostszym sposobem korzystania z VBO jest utworzenie oddzielnego VBO dla każdego modelu.

Optymalizacja może polegać na połączeniu kilku modeli w pojedyncze VBO, a następnie przekazywaniu nie-zerowych przesunięć podczas wykonywania wywołań rysowania; to wyrywa prawidłowy model z VBO. Pożądane jest również łączenie wielu wywołań rysujących w jedno wywołanie typu draw, ale nie jest to możliwe, jeśli muszą mieć niezależne transformacje. (Faktycznie to jest możliwe w pewnych sytuacjach, jeśli używasz Instancing lub wierzchołków mieszanie, ale proponuję uzyskanie podstaw out of the way pierwszy).

Answer 3

Krótka odpowiedź:

Zastosowanie glMapBufferRange i tylko zaktualizować podzakresu, który wymaga modyfikacji.

Długa odpowiedź:

Sztuką jest, aby odwzorować już istniejący bufor z glMapBufferRange, a następnie tylko odwzorować zakres trzeba. Biorąc pod uwagę powyższe założenia:

• Twój geometria wykorzystuje animację per-vertex morfingu
• The liczbę wierzchołków dla modeli jest stała w trakcie animacji.

Następnie można użyć glMapBufferRange aktualizować tylko wymiany części, a resztę pozostawić danych sam. Przesyłanie pełne przy użyciu glBufferData jest powolne jak żółw, ponieważ usuwa stary magazyn pamięci i przydziela nowy. Oprócz przesyłania nowych danych. glMapBufferRange pozwala tylko na odczyt/zapis istniejących danych, nie przypisuje ani nie rozdziela.

Jeśli jednak korzystasz z animacji szkieletu, przekaż transformacje wierzchołków jako macierze 4x4 na wierzchołek do wierzchołka modułu cieniującego i wykonaj obliczenia. Dane dotyczące poszczególnych wierzchołków są oczywiście określone za pomocą glVertexAttribPointer.

Pamiętaj też, że możesz czytać dane tekstury w module cieniującym wierzchołków i że OpenGL 3.1 wprowadza pewne nowe wywołania rysowania instancji; glDrawArraysInstanced i glDrawElementsInstanced. Te połączone mogą być używane do wyszukiwania specyficznego dla instancji. Można np. Wywoływać wywołania z tymi samymi danymi geometrii, ale wysyłać pozycje lub dowolne dane na temat każdego wierzchołka, które są potrzebne, jako tekstury lub tablice tekstur. To może zaoszczędzić na mieszaniu i dopasowywaniu różnych zestawów danych macierzy wierzchołków.

Wyobraź sobie, że chcesz renderować 100 wystąpień tego samego modelu, ale z różnymi pozycjami lub schematami kolorów. A nawet mapy tekstur.