Układ pamięci Golang w porównaniu do C++/C

Question

W golangu wydaje się, że nie ma konstruktorów, ale sugeruje się, aby przydzielić obiekt typu struct za pomocą funkcji, zwykle nazywanej przez "New" + Type Type, na przykład

func NewRect(x,y, width, height float) *Rect { 
    return &Rect(x,y,width, height) 
} 

Jednak nie jestem pewien co do układu pamięci urządzenia Go. W C/C++ ten rodzaj kodu oznacza, że ​​zwracasz wskaźnik, który wskazuje obiekt tymczasowy, ponieważ zmienna jest przydzielana na stosie, a zmienna może być koszem po powrocie funkcji. W Golang, czy muszę się martwić takimi rzeczami? Ponieważ Wydaje się, że żaden standard nie pokazuje, jaki rodzaj danych zostanie przydzielony na stosie, a jakie dane zostaną przydzielone na stercie.

Tak jak w Javie, wydaje się, że istnieje określony punkt, w którym podstawowy typ, taki jak int, float zostanie przydzielony na stosie, inny obiekt pochodzący z obiektu zostanie przydzielony na stercie. Czy w golangu jest o tym mowa?

Answer 1

Composite Literal section wymienia:

Biorąc adres kompozytowego dosłownych (operatorów §Address) generuje unikalny wskaźnik, na przykład wartości dosłownym jest.

Oznacza to, że wskaźnik zwrócony przez funkcję New będzie ważny (przydzielony na stosie).
Calls:

W wywołaniu funkcji, wartość funkcji i argumenty są oceniane w zwykłej kolejności.
Po ich obliczeniu parametry wywołania są przekazywane do funkcji i wywoływana funkcja rozpoczyna wykonywanie.
Parametry zwracane przez funkcję są przekazywane z powrotem do funkcji wywołującej, gdy funkcja zwraca.

Możesz zobaczyć więcej in this answer i this thread.

Jak wspomniano w „Stack vs heap allocation of structs in Go, and how they relate to garbage collection”:

Warto zauważyć, że słowa «komin» i «kupa» nie pojawia się nigdzie w specyfikacji języka.

---

W blog post "Escape Analysis in Go" szczegółów co się dzieje, mentioning the FAQ:

Jeśli to możliwe, kompilatory Go przeznaczy zmiennych, które są lokalne dla funkcji w ramce stosu tej funkcji.
Jeśli jednak kompilator nie może dowieść, że zmienna nie jest odwoływana po zwróceniu funkcji, to kompilator musi przydzielić zmienną na stadzie zbierającym śmieci, aby uniknąć zwisających błędów wskaźnika.
Ponadto, jeśli zmienna lokalna jest bardzo duża, rozsądniejsze może być przechowywanie jej na stercie zamiast stosu.

Blog Post dodaje:

Kod, który robi „uciec analizy” mieszka w src/cmd/gc/esc.c.
Pod względem koncepcyjnym próbuje ustalić, czy zmienna lokalna ucieka z bieżącego zakresu; jedyne dwa przypadki, w których do tego dochodzi, to zwracanie adresu zmiennej i jej adres przypisany do zmiennej w zewnętrznym zasięgu.
Jeśli zmienna ulegnie zmianie, musi zostać przydzielona na stercie; w przeciwnym razie można bezpiecznie umieścić go na stosie.

Co ciekawe, dotyczy to również przydziałów na new(T).
Jeśli nie uciekną, zostaną w końcu przydzielone na stosie. Oto przykład, w celu wyjaśnienia sprawy:

var intPointerGlobal *int = nil 

func Foo() *int { 
    anInt0 := 0 
    anInt1 := new(int) 

    anInt2 := 42 
    intPointerGlobal = &anInt2 

    anInt3 := 5 

    return &anInt3 
} 

Powyżej anInt0 i anInt1 nie uciec, więc są one przydzielane na stosie;
i anInt3 escape i są przydzielane na stercie.

---

Patrz także „Five things that make Go fast”:

przeciwieństwie do C, która zmusza do wyboru, jeśli wartość będą przechowywane na stercie, poprzez malloc lub na stosie, deklarując ją wewnątrz zakresu tej funkcji Go implementuje optymalizację zwaną analizą ucieczki.

Optymalizacje Go są zawsze włączone domyślnie.
Można wyświetlić analizę ucieczki kompilatora i decyzje dotyczące wstawiania za pomocą przełącznika -gcflags=-m.

Ponieważ analiza ucieczki jest przeprowadzana w czasie kompilacji, a nie w czasie wykonywania, przydział sterty zawsze będzie szybszy niż przydział sterty, bez względu na wydajność twojego śmieciarza.