Czy złym zwyczajem jest zawsze uchwycić wszystko w wyrażeniu lambda?

Question

std::function<int()> void f1() 
{ 
    int a, b, c, d, ..., x, y, z; 

    return [=] { return a + b + c; }; 
} 

vs.

std::function<int()> void f2() 
{ 
    int a, b, c, d, ..., x, y, z; 

    return [a, b, c] { return a + b + c; }; 
} 

trzeba dodawać, że ta pierwsza jest krótsza, bardziej poręczne i bardziej elegancki niż ten ostatni.

Ja jednak nadal martwić:

Z punktu widzenia wydajności, to ten ostatni zawsze lepiej niż poprzednio?

Czy standard gwarantuje, że wyrażenie lambda przechwyci tylko niezbędne zmienne? W pierwszym przykładzie przechwytywane są tylko a, b, c niewykorzystane zmienne d, ..., x, y, z nie są.

Answer 1

Standard gwarantuje, że w przypadku domyślnego przechwytywania jedynymi zmiennymi, które zostaną przechwycone przez domyślne przechwytywanie z otaczającego środowiska, są te, które są używane w lambda.

Jako takie, określanie poszczególnych zmiennych do przechwytywania działa jako dokumentacja tego, czego się spodziewasz, ale nigdy nie powinno wpływać na wydajność.

Dla każdego, kto dba, dokładna treść od normy jest (§5.1.2/11, 12):

11 Jeżeli lambda wyrażenie ma skojarzony capture-default i jego związek-oświadczenie odr-uses (3.2) this lub zmienna z automatycznym czasem przechowywania, a jednostka wykorzystująca odr nie jest jawnie przechwytywana, wtedy jednostka odr używana jest domyślnie przechwytywana; takie podmioty są deklarowane w ramach zakresu wyrażenia lambda. [] Notatka rozliczona]

12 Jednostka zostaje przechwycona, jeśli jest przechwycona jawnie lub niejawnie. [...]

Podsumowanie: niejawna Szczegółowy wychwytujący ([=] lub [&]) uchwycą tylko zmienne, które są stosowane w lambda.

Answer 2

Niezupełnie ... większość innych języków nie wymaga (ani nawet nie zezwala) na określenie, co chcesz przechwycić.

Pozwól kompilatorowi wywnioskować, co jest konieczne, kiedy może.
To się nie pomyli i nie "przypadkowo" zrobi czegoś nieużywanego w lambda.
Jeśli chcesz być wyraźny (czasami ma to sens), to właśnie do tego służą tradycyjne funktory.

Answer 3

Semantydycznie powinieneś importować te zmienne, które faktycznie potrzebujesz, do zakresu twojej lambda. W przypadku innych typów niż wbudowane prawdopodobnie będziesz chciał również przechwytywać przez odniesienie.