Zmienna versus atom dla stałych runtime

Question

Na podstawie wiersza poleceń potrzebuję ustawić niektóre stałe czasu wykonywania, które będą używane z wieloma funkcjami downstream. Kod w tych funkcjach może być wykonywany w innych wątkach, więc nie rozważam kombinacji "zadeklaruj i użyj powiązanego makra". Jakie są plusy i minusy używania var (z alter-var-root) w tym przypadku w porównaniu do użycia atomu? Oznacza to, że

(declare *dry-run*) ; one of my constants 

(defn -main [& args] 
    ; fetch command line option 
    ;(cli args ...) 
    (alter-var-root #'*dry-run* (constantly ...)) 
    (do-stuff-in-thread-pool)) 

kontra

(def *dry-run* (atom true)) 

(defn -main [& args] 
    ; fetch command line option 
    ;(cli args ...) 
    (reset! *dry-run* ...) 
    (do-stuff-in-thread-pool)) 

Jeśli nie ma innej opcji poza tymi dwoma, które należy wziąć pod uwagę, chciałbym wiedzieć.

Ponadto, wolałbym nie podawać początkowego val do atomu, ponieważ chcę ustawić wartości domyślne w innym miejscu (z inwokacją cli), ale mogę z tym żyć, zwłaszcza jeśli użycie atomu oferuje korzyści w porównaniu do alternatywy (alternatywnych).

Answer 1

AFAIK alter-var-root gwarantuje tylko zsynchronizowaną zmianę wartości zmiennej i nie gwarantuje bezpiecznego odczytu podczas tej zmiany. Z drugiej strony atom naprawdę zapewnia atomową zmianę stanu tożsamości.

Jeśli nie chcą dostarczać wartość początkową można po prostu ustawić go nil:

(def *dry-run* (atom nil)) 

Answer 2

wartości jednokrotnego zapisu są dokładnie przypadek użycia obietnice są przeznaczone do:

(def dry-run (promise)) 

(defn -main [] 
    (deliver dry-run true)) 

(defn whatever [f] 
    (if @dry-run 
    ...)) 

Answer 3

Co jest nie tak z używaniem var i alter-var-root? Ustawiasz nową wartość w funkcji uruchamiania, zanim naprawdę rozpoczniesz pracę. Tak więc nie ma wyścigu w czytaniu. I możesz zapisać @ wszędzie tam, gdzie potrzebujesz tej wartości.