Python Scoping/Static Misunderstanding

Question

Naprawdę utknąłem na tym, dlaczego poniższy blok kodu 1 powoduje wyjście 1 zamiast wyjścia 2?

blok kodowy 1:

class FruitContainer: 
     def __init__(self,arr=[]): 
      self.array = arr 
     def addTo(self,something): 
      self.array.append(something) 
     def __str__(self): 
      ret = "[" 
      for item in self.array: 
       ret = "%s%s," % (ret,item) 
      return "%s]" % ret 

arrayOfFruit = ['apple', 'banana', 'pear'] 
arrayOfFruitContainers = [] 

while len(arrayOfFruit) > 0: 
    tempFruit = arrayOfFruit.pop(0) 
    tempB = FruitContainer() 
    tempB.addTo(tempFruit) 
    arrayOfFruitContainers.append(tempB) 

for container in arrayOfFruitContainers: 
    print container 

**Output 1 (actual):** 
[apple,banana,pear,] 
[apple,banana,pear,] 
[apple,banana,pear,] 

**Output 2 (desired):** 
[apple,] 
[banana,] 
[pear,] 

Celem tego kodu jest iterację tablicy i zawijać w każdy obiekt macierzystego. Jest to zmniejszenie mojego rzeczywistego kodu, który dodaje wszystkie jabłka do torby z jabłkami i tak dalej. Domyślam się, że z jakiegoś powodu używa tego samego obiektu lub działa tak, jakby pojemnik z owocami korzystał z tablicy statycznej. Nie mam pojęcia, jak to naprawić.

Answer 1

Twój kod ma domyślny argument zainicjować klasę. Wartość domyślnego argumentu jest oceniana raz, podczas kompilacji, więc każde wystąpienie jest inicjowane z tą samą listą. Zmień go tak:

def __init__(self, arr=None): 
    if arr is None: 
     self.array = [] 
    else: 
     self.array = arr 

omówiłem ten pełniej tutaj: How to define a class in Python

Answer 2

Nigdy nie należy używać wartości zmiennej (jak []) do domyślnego argumentu metody. Wartość jest obliczana raz, a następnie używana dla każdego wywołania. Gdy używasz pustej listy jako wartości domyślnej, ta sama lista jest używana za każdym razem, gdy metoda jest wywoływana bez argumentu, nawet jeśli wartość jest modyfikowana przez poprzednie wywołania funkcji.

Czy to zamiast:

def __init__(self,arr=None): 
    self.array = arr or [] 

Answer 3

Jak mówi Ned, problem jest używasz listę jako domyślny argument. Jest więcej szczegółów here. Rozwiązaniem jest zmiana __init__ funkcję jak poniżej:

 def __init__(self,arr=None): 
      if arr is not None: 
       self.array = arr 
      else: 
       self.array = [] 

Answer 4

Lepszym rozwiązaniem niż przechodzącą w None - w tym konkretnym przypadku, a nie w ogóle - jest potraktowanie parametr arr do __init__ jako przeliczalny zbiór elementów wstępnie zainicjować FruitContainer z, zamiast tablic użyć do pamięci wewnętrznej:

class FruitContainer: 
    def __init__(self, arr=()): 
    self.array = list(arr) 
    ... 

To pozwoli Ci zdać w innych typach przeliczalnych zainicjować swój pojemnik, który bardziej zaawansowanych użytkowników Python będzie oczekiwać, aby być w stanie to zrobić:

myFruit = ('apple', 'pear') # Pass a tuple 
myFruitContainer = FruitContainer(myFruit) 
myOtherFruit = file('fruitFile', 'r') # Pass a file 
myOtherFruitContainer = FruitContainer(myOtherFruit) 

Będzie również rozbroić kolejną potencjalną aliasingu błąd:

myFruit = ['apple', 'pear'] 
myFruitContainer1 = FruitContainer(myFruit) 
myFruitContainer2 = FruitContainer(myFruit) 
myFruitContainer1.addTo('banana') 
'banana' in str(myFruitContainer2) 

ze wszystkimi innymi implementacjami na tej stronie, będzie to powrót prawda, ponieważ przypadkowo spopularyzowałeś wewnętrzne przechowywanie swoich kontenerów.

Uwaga: Takie podejście nie zawsze jest prawidłowa odpowiedź: „jeśli nie brak” jest lepszy w innych przypadkach. Po prostu zadaj sobie pytanie: czy przechodzę w zestawie przedmiotów lub zmiennym pojemniku? Jeśli klasa/funkcja, którą przekazuję swoim obiektom, aby zmienić pamięć, którą dałem, czy byłaby (a) zaskakująca lub (b) pożądana? W tym przypadku argumentowałbym, że jest (a); w związku z tym wywołanie list (...) jest najlepszym rozwiązaniem. Jeśli (b), właściwym rozwiązaniem byłoby "jeśli nie żadne".