Czy lepiej jest autorelease lub zwolnić zaraz po?

Question

Istnieje wiele przypadków, w których można przydzielić instancję i zwolnić ją zaraz po przypisaniu jej do czegoś innego, co zachowuje ją wewnętrznie.

Na przykład

 
UIView *view = [[UIView alloc] initWithFrame...]; 
[self addSubView:view]; 
[view release]; 

Słyszałem ludzi sugerując, że idziemy z autorelease niż zaraz po wydaniu.

Więc powyższe staje:

 
UIView *view = [[[UIView alloc] initWithFrame...] autorelease]; 
[self addSubView:view]; 

Jaka jest najlepsza praktyka tutaj? Plusy i minusy?

Answer 1

W większości przypadków tak naprawdę nie ma to znaczenia. Ponieważ -autorelease oznacza po prostu, że obiekt zostanie zwolniony na końcu bieżącej iteracji pętli, obiekt zostanie zwolniony w dowolny sposób.

Największą korzyścią z używania -autorelease jest to, że nie musisz martwić się o czas życia obiektu w kontekście twojej metody. Tak więc, jeśli później zdecydujesz, że chcesz zrobić coś z obiektem kilka linii po ostatnim użyciu, nie musisz się martwić o przeniesienie połączenia do -release.

Głównym przykład podczas korzystania -release uczyni zauważalnej różnicy vs. użyciu -autorelease jest jeśli tworzysz dużo tymczasowych obiektów w swojej metodzie. Na przykład, rozważmy następujący sposób:

- (void)someMethod { 
    NSUInteger i = 0; 
    while (i < 100000) { 
     id tempObject = [[[SomeClass alloc] init] autorelease]; 

     // Do something with tempObject 

     i++; 
    } 
} 

Do czasu metoda ta kończy, masz 100.000 obiektów siedzi w puli autorelease czeka być zwolniony. W zależności od klasy tempObject może to być problemem, ale na pewno dotyczy to tylko iPhone'a z ograniczoną pamięcią. Tak więc powinieneś naprawdę używać -release przez -autorelease, jeśli alokujesz wiele tymczasowych obiektów. Ale dla wielu/większości zastosowań nie zauważysz żadnych poważnych różnic między tymi dwoma.

Answer 2

Zgadzam się z Matt Ball. Niech mi tylko dodać, że jeśli okaże się stosując ten wzór często, może to być przydatne, aby napisać krótki kategorię:

@interface UIView (MyCategories) 
- (UIView *)addNewSubviewOfType:(Class)viewType inFrame:(NSRect)frame; 
@end 

@implementation UIView (MyCategories) 
- (UIView *)addNewSubviewOfType:(Class)viewType inFrame:(NSRect)frame 
{ 
    UIView * newView = [[viewType alloc] initWithFrame:frame]; 
    [self addSubView:newView]; 
    return [newView autorelease]; 
} 
@end 

które mogą być używane w następujący sposób:

UIView * view = [someView addNewSubviewOfType:[UIView class] 
             inFrame:someFrame]; 

a nawet prace z innych typów, tak długo jak są one pochodzących z UIView:

UIButton * button = [mainView addNewSubviewOfType:[UIButton class] 
              inFrame:buttonFrame]; 

Answer 3

zazwyczaj na -release zamiast -autorelease miarę możliwości. Wynika to z wieloletniego doświadczenia w debugowaniu i ulepszaniu kodu Celive-C dla innych ludzi. Kod używający autoreleaseu wszędzie sprawia, że ​​trudniej jest debugować, gdy obiekt zostanie nadmiernie zwolniony, ponieważ dodatkowe wydanie odbywa się z dala od nieprawidłowego kodu.

Jest także tak, że wielu ludzi używa autorelease, gdy nie rozumieją, jak działa zarządzanie pamięcią kakao. Poznaj zasady, poznaj API, a prawie nigdy nie będziesz musiał autorelease obiektu.

Ostatnim drobnym punktem jest to, że jeśli nie potrzebujesz zachowania autorelease, to używanie autorelease po prostu niepotrzebnie dodaje dodatkową pracę do twojego programu.