Zalecaną najlepszą praktyką jest przypisanie pliku dziennika transakcji SQL Server jako "własnego dysku lub jednostki LUN.
Pozwala to uniknąć fragmentacji pliku dziennika transakcji na dysku, o czym wspomniały inne plakaty, a także uniknąć/zminimalizować rywalizację o dysk.
Idealny scenariusz polega na tym, aby administrator bazy danych przydzielił wystarczającą ilość miejsca w dzienniku dla środowiska bazy danych z wyprzedzeniem, tj. Aby przydzielić dane x GB danych za jednym razem. Na dedykowanym dysku stworzy to przylegającą alokację, unikając w ten sposób fragmentacji.
Jeśli potrzebujesz rozbudować swój dziennik transakcji, ponownie powinieneś spróbować zrobić to w dużych porcjach, aby starać się przydzielić w sposób ciągły.
Należy również sprawdzić, czy NIE zmniejszać pliku dziennika transakcji, ponieważ powtarzające się kurczenie i automatyczny wzrost mogą prowadzić do fragmentacji pliku danych na dysku.
Uważam, że najlepiej jest pomyśleć o właściwości bazy danych autogrowth jako niezawodne, tj. DBA powinien proaktywnie monitorować przestrzeń dziennika transakcji (być może poprzez ustawienie alertów), aby zwiększyć rozmiar pliku dziennika transakcji w celu obsługi wykorzystania bazy danych wymagania, ale właściwość autogrowth może być stosowana w celu zapewnienia normalnej pracy bazy danych w przypadku wystąpienia nieoczekiwanego wzrostu.
Większy plik dziennika transakcji sam w sobie, jeśli nie jest szkodliwy dla wydajności, ponieważ serwer SQL zapisuje w dzienniku sekwencyjnie, więc pod warunkiem, że zarządzasz całkowitym rozmiarem dziennika i przydzielaniem dodatkowej przestrzeni odpowiednio, nie powinieneś się martwić.
To mylący tytuł. Jestem pewien, że to tylko literówka, ale "duża transakcja" i "duży dziennik transakcji" to zupełnie inne rzeczy, bo jestem pewien, że wiesz! –