Widzę dwa rodzaje przykładów w różnych miejscach. Jeden wykorzystuje pola formularzy jakJaki jest zalecany/efektywny ładunek żądania dla metody REST PUT?
curl -X PUT -d "telefonu 123.456.7890 =" "http://127.0.0.1/services/rest/user/123"
a drugi korzysta z zawartości XML podobne (jakąś odmianę) Ten
echo "< user> < id> 123 </id> < telefon> 123.456.7890 </telefon> </user>" | curl -X -d @ PUT - „http://127.0.0.1/services/rest/user/”
Wydaje się, używając pola formularza, ma tę zaletę, zwięzłości i jednoznacznie identyfikujący intencji klienta poprzez ukierunkowanie tylko zmodyfikowane pola, ale sprawia, że niewygodne do rozwiązania „głębiej "metadane.
Korzystanie z treści XML ma tę zaletę, że jest bardziej kompletne, ale wadą narzutów na to, które pole faktycznie modyfikuje klient (zakładając, że odsyła cały zasób z niewielkimi modyfikacjami).
Czy istnieje najlepsza praktyka lub nawet bardziej powszechna praktyka?