Robię to dla kilku maszyn, począwszy od starych Solaris 8 pudełek do systemu Mac OS X, a ja mam bardzo prosty układ:
W moim repozytorium Mam następujący:
<root>/common
/.emacs.d
/.bash_common
/scripts # platform-independent binary tools
<root>/linux
.bashrc
.emacs
...
<root>/solaris
.bashrc
.emacs
...
<root>/osx
.bashrc
.emacs
...
Każdy w przypadku homedysów OS ma odniesienie svn: externals do .emacs.d, .bash_common i skryptów, więc nie są one duplikowane.
Ponadto mam .bash_hostconfig w katalogach linux i solaris z konfiguracją ścieżki specyficznej dla hosta i takie, ponieważ mam bardzo różne ustawienia w pracy niż w domu (FC5-8 i RHEL3-5, w zależności od tego, gdzie jestem).
Tak więc, pomiędzy tymi rzeczami, mam dość prosty proces uruchamiania i uruchamiania na nowej maszynie: Po prostu sprawdzam platformę/$ w katalogu tymczasowym, a następnie nadpisuję wszystko w $ HOME tymi plikami. Nie muszę przechowywać oryginalnej ścieżki, ponieważ w ten sposób zawsze odnosi się ona do $ HOME.
Korzystając z tej metody, jesteś w stanie zatwierdzić zmiany i użyć 'git diff' dla swoich plików konfiguracyjnych? lub czy jest to Twój cel bardziej po to, aby ułatwić wdrażanie? – Tom