Oto rozwiązanie przy użyciu rekursji, combs_r
ma accum
strawienia head
(następna lista w linii), aby wytworzyć grubszy accum0
, następnie wywołuje się ("rekursja") z tail
(pozostałe listy) i teraz grubszym akumulatorem accum0
.
Może być ciężkim użytkownikiem pamięci, ponieważ każde wywołanie do combs_r
dodaje nową przestrzeń nazw, aż do końca, gdy wszystko się rozwinie. Osoba bardziej kompetentna w interpreterze Pythona może komentować to.
Płaci, aby dowiedzieć się prolog, IMHO.
def combs(ll):
if len(ll) == 0:
return []
if len(ll) == 1:
return [[item] for item in ll[0]]
elif len(ll) == 2:
return lmul(ll[0], [[item] for item in ll[1]])
else:
return combs_r(ll[1:], ll[0])
def combs_r(ll, accum):
head = ll[0]
tail = ll[1:]
accum0 = []
accum0 = lmul(head, accum)
if len(tail) == 0:
return accum0
else:
return combs_r(tail, accum0)
def lmul(head, accum):
accum0 = []
for ah in head:
for cc in accum:
#cc will be reused for each ah, so make a clone to mutate
cc0 = [x for x in cc]
cc0.append(ah)
accum0.append(cc0)
return accum0
sampleip = [['a','b','c'],[1,2], ['A', 'B']]
sampleip2 = [['a','b','c'],[1,2]]
sampleip1 = [['a','b','c']]
sampleip0 = []
print combs(sampleip0)
print combs(sampleip1)
print combs(sampleip2)
print combs(sampleip)
Dla każdego, kto zastanawia się, w * przed rozpakowuje listę: http://stackoverflow.com/a/2921893/4549682 – wordsforthewise