Jak zadeklarować zmienne i metody instancji niewidoczne lub użyteczne poza instancją klasy?

Question

Przejrzałem kilka postów na ten temat. Może nie natknąłem się na "jedynego" i ktoś wskaże mi w tym kierunku. Pytanie jest proste i prawdopodobnie ma prostą odpowiedź.

Jeśli masz dwa znaki iv, na przykład "public_ivar" i "private_ivar", gdzie/jak powinieneś je zadeklarować, aby to, co publiczne, było publiczne, a to, co prywatne, nie zostało w żaden sposób ujawnione nikomu patrzącemu na nagłówek plik?

To samo pytanie w przypadku "public_method" i "private_method".

Lubię czyste pliki nagłówkowe (w innych językach), które tylko eksponują metody i znaki iv, które chcę zobaczyć. Powinieneś być w stanie opublikować swój plik nagłówkowy i nie narażać się na niebezpieczeństwo dostępu do czegoś, czego nie powinien. Jak to zrobić w celu-C.

Na przykład, powiedzmy, że zdecyduję, że muszę użyć ivar do śledzenia niektórych danych, licznika lub czegoś podobnego, pomiędzy różnymi metodami klasowymi, które wszystkie wymagają dostępu do tych informacji. Jeśli tenvar jest zadeklarowany w nagłówku w nagłówku @interface, jego istnienie jest publicznie anonsowane i jest użyteczne dla każdego, kto tworzy instancję klasy. Idealnym scenariuszem byłoby to, że ten ivar nie byłby w ogóle widoczny poza implementacją klasy.

Answer 1

Możesz zadeklarować zmienne instancji lub zadeklarowane właściwości w rozszerzeniu klasy. Ponieważ rozszerzenie klasy jest zadeklarowane w pliku implementacji (tj. Nie jest plikiem nagłówkowym), nie będą one widoczne dla kogoś kontrolującego plik nagłówkowy. Na przykład, w pliku nagłówka:

@interface SomeClass : NSObject 
@end 

iw pliku realizacji:

@interface SomeClass() 
@property (nonatomic, assign) int privateInt; 
@end 

@implementation SomeClass 

@synthesize privateInt; 
… 
@end 

lub

@interface SomeClass() { 
    int privateInt; 
} 
@end 

@implementation SomeClass 
… 
@end 

pamiętać, że nie ma nic wykluczając dostęp do prywatnych/klasa zmiennych instancji przedłużenie (lub metody uzyskiwania właściwości zadeklarowanych w rozszerzeniu klasy) podczas wykonywania. Pisałem dość szczegółowy post o tym w odpowiedzi na inne pytanie na przepełnienie stosu: Does a private @property create an @private instance variable?

Edit: zmienne instancji w rozszerzeniach klasy zostały przedstawione w sesji WWDC 2010 144.

Edit: "Za pomocą kompilatora Clang/LLVM 2.0 można również zadeklarować właściwości i zmienne instancji w rozszerzeniu klasy."

http://developer.apple.com/library/mac/#documentation/Cocoa/Conceptual/ObjectiveC/Chapters/ocCategories.html#//apple_ref/doc/uid/TP30001163-CH20-SW1

Answer 2

Możesz użyć @private, aby określić, że ivars są prywatne. Jednak nie ma sposobu, aby uczynić metodę prywatną. Nawet jeśli metoda nie jest wymieniona w pliku nagłówkowym, jeśli ktoś zna nazwę i argumenty, może ją nazwać.

Answer 3

Zastosowanie class extensions dodać do klasy w pliku implementacji. Rozszerzenie klasy to w zasadzie kategoria bez nazwy z kilkoma bonusami: właściwości zadeklarowane w niej można zsyntetyzować, a wszystko, co w niej zadeklarowane, musi znajdować się w głównej implementacji, aby kompilator mógł sprawdzić, czy nie pominął implementacji. Przed wdrożeniem musisz umieścić rozszerzenie klasy. Nie można dodawać zmiennych instancji bezpośrednio w rozszerzeniu klasy, ale można dodawać właściwości.Podczas syntezowania akcesorów dla właściwości, które nie mają odpowiednich zmiennych instancji, nowe środowisko wykonawcze (os x 10.5 i nowsze oraz wszystkie wersje systemu iOS, jak sądzę) automatycznie utworzy zmienne instancji. Oznacza to, że nie możesz tworzyć własnych akcesorów, chyba że umieścisz zmienną instancji w swoim nagłówku. Prywatne metody mogą być dodawane do rozszerzenia klasy bez ograniczeń, ale jak zauważył Anomie, technicznie możliwe jest ich użycie, jeśli wiesz, jak się nazywa i zrzutu klasy, nic nie jest bezpieczne.

Przykład użycia z rozszerzeniem klasy:

@interface MyClass() 
@property (retain) id privateIvar; 
@property (readwrite) id readonlyProperty; // bonus! class extensions can be used to make a property that is publicly readonly and privately readwrite 
- (void)privateMethod; 
@end 
@implementation MyClass 
@synthesize privateIvar; // the runtime will create the actual ivar, and we just access it through the property 
- (void)privateMethod { 
    ... 
} 
... 

Innym sposobem tworzenia „zmienne instancji” bez wprowadzenia ich w nagłówku lub stosując właściwość jest użycie associative references, która dodać dane do obiektu w czasie wykonywania. Nie są one technicznie takie same jak zmienne instancji, a ich składnia jest bardziej złożona. Ponieważ wymagają one również nowego środowiska wykonawczego, istnieją tylko dwa powody, dla których naprawdę chciałbyś ich użyć: chcesz dodać zmienną instancji w kategorii (poza zakresem tego pytania) lub potrzebujesz jej naprawdę naprawdę naprawdę prywatny. Odwołanie asocjacyjne nie tworzy żadnych metod ani nie dodaje definicji klasy do skompilowanego kodu, więc jeśli nie tworzy się dla nich wrapperów, nie można dowiedzieć się o nich bez pytania obiektu po dodaniu danych. Zobacz dolną stronę, którą podłączyłem, aby zobaczyć pełny przykład użycia.