Dependency Injection - Kto jest właścicielem interfejsu?

Question

Zakładając, że chcę zastosować schemat wtrysku zależności w podejściu AOP, w celu wytworzenia modułów kodu. Jaka jest najlepsza praktyka związana z własnością współdzielonych interfejsów? Przez własność rozumiem treść kodu, do którego należy się odwoływać, aby móc korzystać z interfejsu.

Moim pierwszym przypuszczeniem jest to, że w AOP można zdefiniować bibliotekę klas interfejsów o nazwach z uwzględnieniem aspektu. eg: company.aspect.logging.ILogger. Każdy moduł będzie odwoływał się do tej biblioteki i unikał, aby jakikolwiek kod zaangażowany w implementację ILoggera definiował również ILogger.

Najlepsze praktyki?

Answer 1

Definiowanie biblioteki klas interfejsów to dobry początek. Daje to maksymalną elastyczność, ponieważ można całkowicie od siebie odseparować wszystkich klientów i wszystkich realizatorów.

Wadą tego podejścia jest to, że jeśli same zwracane Interfejsy eksportu inne interfejsy, takie jak ten:

public interface IMyInterface 
{ 
    IMyOtherInterface DoStuff(); 
} 

może trzeba napisać dużo kodu mapowania, które mogą zaludniać konkretnych klas z interfejsów (lub można ause AutoMapper).

Jeśli masz tylko jednego konsumenta, ale kilka wszczepiających, możesz zaoszczędzić sobie część tego mapowania, definiując interfejsy razem z konsumentem (nigdy z realizatorem), ale tracisz pewną elastyczność. Jednak nadal można zmieniać wykonawców niezależnie od konsumenta, ale nie na odwrót.

Answer 2

To zależy od celu interfejsu:

Jeśli celem interfejsu jest określić standardową Protokołu między zestawem alternatywnych dostawców oraz pojedynczego konsumenta, interfejs jest własnością konsumenta.

Jeśli celem interfejsu jest zdefiniowanie standardowego protokołu między pojedynczym dostawcą a zestawem alternatywnych konsumentów, interfejs jest własnością dostawcy.

Jeśli celem interfejsu jest zdefiniować standardowy protokół między zestawem alternatywnych dostawców i zestawem alternatywnych konsumentów, interfejs jest samodzielny.

Wreszcie, jeśli interfejsy są używane jako ogólne podejście do , zmniejszają złożoność, są zwykle własnością konsumentów i powinny być zdefiniowane tak wąsko, jak to możliwe, tak aby każdy interfejs wspierał potrzeby konsumenta w kontekście konkretnych wymagań.