Czy nadal powinienem używać #include GUARD AND #pragma once?

Question

http://en.wikipedia.org/wiki/Pragma_once
Czy mogę nadal korzystać z osłon, kiedy to wszystkie te kompilatory obsługują #pragma once?
Wiele odpowiedzi na przepełnienie stosu mówi, że używa się obu dla kompatybilności, ale nie jestem pewien, czy to nadal dzwoni prawda. Jakie kompilatory dzisiaj nie obsługują #pragma once?

Nie jestem pewien, czy korzystanie z obu było tylko zaleceniem, zanim zostało szeroko przyjęte, lub jeśli nadal istnieją bardzo dobre powody, aby korzystać z obu metod.
Dowolne przykłady użycia tylko #pragma once mogą powodować problemy?

Answer 1

To zależy od tego, ile przenośny Oczekuje się program być.

Tak długo, jak piszesz program, który ma działać z kompilatorami, które znasz zdecydowanie wspierają #prama once, wystarczy użycie #pragma once powinno wystarczyć. Ale robiąc to, ograniczasz swój program do zestawu kompilatorów, które obsługują określoną funkcję.

Jeśli potrzebujesz programu do pracy na wszystkich kompilatorach, powinieneś użyć #pragma once i dołączyć oba strażników.

W przypadku kompilator nie obsługuje #pragma once będzie to po prostu zignorować to ^{[Ref # 1]}, w takim przypadku strażnicy header będzie służył celowi, więc nic złego w korzystaniu z ich obu, jeśli nie są świadomi funkcji obsługiwanych przez kompilatory docelowe.

Jeśli chcesz, aby Twój program był w 100% przenośny na różnych kompilatorach, idealnym rozwiązaniem jest użycie tylko osłony. Jako że @CharlesBailey słusznie zwraca uwagę, ponieważ zachowanie dla #pragma once jest określoną implementacją, zachowanie na nieznanym kompilatorze może mieć szkodliwy wpływ na twój program.

---

^{[Nr 1] 03}
standard C++ 16,6 dyrektywy Pragma

Dyrektywa przerób formy

# pragma pp-tokensopt new-line

powoduje implementacja do zachowania w sposób zdefiniowany przez implementację. Każda pragma, która nie jest rozpoznawana przez implementację, jest ignorowana.

Answer 2

To nietypowe, więc jeśli chcesz być bezpieczne użytkowanie include strażników

Answer 3

W tabeli pokazuje, że jest teraz bardzo rzadko zdarza się spotkać kompilatora w głównym nurcie użytku, który nie obsługuje #pragma once. Utrzymanie bazy kodu w czystości i tanie utrzymanie wymaga ciągłego wysiłku związanego z refaktoryzacją. Konieczność aktualizacji obejmuje strażników za każdym razem, gdy zmieniasz nazwę klasy lub przenosisz jakiś kod, co stanowi znaczne obciążenie dla tego wysiłku.

Powiedziałbym więc, że oprócz pewnych niszowych przypadków narożnych lub uszkodzonych systemów kompilacji, w praktyce bezpieczne jest poleganie na #pragma once. Jeśli zależy Ci na wydajności i jakości kodu przy użyciu tylko #pragma once wydaje się oczywistym wyborem.

Wyjątkiem jest pisanie biblioteki, która musi obsługiwać każdy kompilator pod słońcem lub niefortunne, że musi pracować z jednym z tych rzadkich kompilatorów, które nie mają tej funkcji.