Wypracowanie na poprzednich odpowiedzi: Zadaszenie bazuje na 3- system warstw, warstwa 0 zawiera minimalne minimum do działania interfejsu graficznego Canopy; warstwa 1 zawiera wszystkie pakiety "System", które są dystrybuowane z Canopy i mogą być aktualizowane po pojawieniu się nowych wersji; wreszcie warstwa 2 to środowisko "Użytkownik", w którym użytkownicy mogą instalować dowolny pakiet, który im się podoba. W ten sposób, jeśli użytkownik zainstaluje pakiet, który łamie Canopy, zawsze można cofnąć się do warstwy 1, a nawet warstwy 0, aby wykonać reset systemu.
Trzy warstwy są zarządzane przy użyciu popularnej biblioteki, virtualenv
. W virtualenv
można tworzyć izolowane środowiska Python z własnym zestawem bibliotek. Na przykład, jeśli tworzysz kilka aplikacji, z których każda wymaga konfliktowych pakietów, możesz rozwijać je w oddzielnych "wirtualnych środowiskach". Za pomocą virtualenv
Canopy może zrobić to samo: możesz mieć wiele środowisk "User" (chociaż ta funkcja nie jest jeszcze widoczna przez GUI).
Jeden uruchamia wirtualne środowisko używając swojego „aktywować” skrypt, który Zadaszenie robi w linii
~/Library/Enthought/Canopy_64bit/User/bin/activate
jak podkreślił Djon .bash_profile
.
Domyślnie virtualenv
modyfikuje podpowiedź basha tak, abyś pamiętał, w którym jesteś wirtualnym środowisku, dlatego pojawia się monit "(Canopy 64bit)". Aby się go pozbyć, możesz usunąć linię z .bash_profile
, ale oznacza to, że będziesz musiał ręcznie wskazać system na odpowiedni plik wykonywalny Pythona i odpowiednie biblioteki.
rozwiązanie punchagan prostu wyłącza Wartość domyślna virtualenv
szybka, pozostawiając samego środowiska wirtualnego Canopy nienaruszone:
VIRTUAL_ENV_DISABLE_PROMPT=true
usuwa nie tylko dodatkowy tekst w PS1, ale także zmienia twoją PATH, remo ving katalog skryptów z twoich danych PATH. Musisz więc podać pełną ścieżkę do wszystkich skryptów zainstalowanych przez Canopy, aby je uruchomić. – punchagan