Jeśli zainstalowałeś XMonad za pośrednictwem pakietu Ubuntu, powinieneś być w stanie wybrać XMonad jako opcję po zalogowaniu się do systemu w taki sam sposób, w jaki wybrałbyś innego menedżera okien, takiego jak Gnome lub Unity.
Gdy już się znajdziesz, domyślna konfiguracja jest bardzo minimalna. Polecam po tutorialu, aby rozpocząć. Witryna XMonad (http://xmonad.org/) zawiera różnorodną dokumentację, w tym samouczek wprowadzający: http://xmonad.org/tour.html.
Dużą częścią radości XMonad jest możliwość przetasowania własnej, bardzo spersonalizowanej konfiguracji. Odkryłem, że najlepszym sposobem, aby dowiedzieć się, co jest możliwe, jest spojrzenie na to, co robią inni. Witryna XMonad zawiera stronę z zrzutami ekranu i wieloma przykładowymi plikami konfiguracyjnymi: http://www.haskell.org/haskellwiki/Xmonad/Config_archive.
Być może zainteresuje Cię również moja własna skomentowana i udokumentowana konfiguracja, która zawiera instrukcje instalacji i omówienie jej funkcji. Udostępniłem to na GitHub: https://github.com/davidbrewer/xmonad-ubuntu-conf.
Przede wszystkim daj mu trochę czasu! Z początku XMonad może być zniechęcający, ale kiedy już się do tego przyzwyczaiłem, nie wyobrażam sobie powrotu do bardziej konwencjonalnego menedżera okien dla mojej codziennej pracy.