używam obu. Kompresor YUI jest linią poleceń i można go łatwo zintegrować z dowolnym procesem kompilacji. Mam go uruchomionego w grabie bez żadnych problemów.
Najprawdopodobniej najczęściej wykonuje się kompresję javascript/css w miejscu podczas wdrażania. W ten sposób nie trzeba aktualizować referencji JS. Ale używam innej metody w mojej witrynie. Mam skompresowane pliki utworzone jako *-min.js
itp Aby dołączyć skrypt lub plik css na mojej stronie, nazywam metody po stronie serwera:
<%= ScriptSrc("~/assets/myscript.js") %>
<%= LinkSrc("~/assets/main.css") %>
Te metody wykonaj następujące czynności:
- Rozwiń ścieżka względna aplikacji:
- dodać ciąg wersji do końca (w przypadku unieważniania pamięci podręcznej)
- wybrać między pełnym skryptem i wersją minified w zależności od tego, czy jesteśmy w trybie debugowania, czy nie.
W trybie debugowania, ScriptSrc
Wynik może coś takiego:
<script type="text/javascript" src="http://stage.myapp.com/assets/myscript.js?v=1.2" ></script>
ale w produkcji byłoby załadować minified wersję:
<script type="text/javascript" src="http://stage.myapp.com/assets/myscript-min.js?v=1.2" ></script>
Jedną z zalet jest to, że można przełączać między wersjami pełną i zminiaturyzowaną, zmieniając tylko web.config
, co może pomóc w debugowaniu.
Zadano podobne pytanie tutaj: http://stackoverflow.com/questions/1295395/minify-merge-javascript-minify-css-on-on-studio-build – Alex