Jakie jest znaczenie wyprzedzających i końcowych znaków w identyfikatorach jądra Linuksa?

Question

Przechodzę przez małe konwencje, takie jak __KERNEL__.

Czy w tym przypadku jest to konwencja nazewnictwa używana przez twórców jądra, czy też jest to przyczyna specyficzna dla syntaktyki do nazywania makra w ten sposób?

Istnieje wiele przykładów tego w całym kodzie.

Na przykład niektóre funkcje i zmienne zaczynają się od _ lub nawet __.

Czy istnieje ku temu szczególny powód?

Wydaje się dość powszechnie stosowane i potrzebuję tylko wyjaśnienia, czy te rzeczy mają cel syntaktyczny, czy jest to po prostu konwencja nazewnictwa.

Ponadto widzę wiele deklarowanych przez użytkownika typów, takich jak uid_t. Ponownie przyjmuję, że jest to konwencja nazewnictwa informująca czytelnika, że ​​jest to typ zdefiniowany przez użytkownika?

Answer 1

Istnieje kilka przypadków:

• W nagłówkach przeciwległej publicznych, czyli coś, co LibC przejmie i oddanie pod /usr/include/linux standardy określić, które symbole powinny być określone i wszelkie inne symbole charakterystyczne dla systemu powinny zacznij od podkreślenia i wielkiej litery lub dwóch podkreśleń. To jest powód dla __KERNEL__ w szczególności, ponieważ jest używany w nagłówkach, które są zawarte zarówno w jądrze, jak iw bibliotece libc, a niektóre deklaracje są różne.
• W kodzie wewnętrznym konwencja zwykle oznacza, że ​​symbol __something jest kołem pociągowym dla something, z wyłączeniem niektórych funkcji zarządzania, często blokujących. To jest powód rzeczy takich jak __d_lookup. Podobna konwencja dla wywołań systemowych jest taka, że ​​sys_something jest punktem wejścia wywołania systemowego, który obsługuje przełączanie kontekstu do iz jądra i wywołuje do_something, aby wykonać rzeczywistą pracę.
• Sufiks _t jest standardową konwencją biblioteki dla typedefs. Na przykład. size_t, ptrdiff_t, foff_t i tym podobne. Kod jądra jest zgodny z tą konwencją także dla jego wewnętrznych typów.