trzy wady:
- Musisz użyć agenta Java zrobić instrumentacji kodu bajtowego.
- Nie można użyć podpisanego pliku junit.jar dostarczonego wraz z Eclipse.
- Musisz nauczyć się fałszywego API. (W przeciwieństwie do obiektu pośredniczącego):
Zawsze możesz porozmawiać o tym, czy dobrze jest sfałszować ostatnią klasę, taką jak JMockit. O ile nie jest to starszy kod, refaktoryzacja jest zwykle lepszą alternatywą.
Z IDE, takimi jak Eclipse, używam narzędzia do generowania skrótów w klasie testowej częściej niż szyderczo (JMockit, Mockito itp.) W ostatnim czasie. Zaletą takiego podejścia jest to, że jest bardzo prosty. Jest to szczególnie miłe, gdy masz zespół z wieloma programistami, a niektórzy z nich nie lubią testów i mają małą motywację do nauki szyderczych ram. Również implementacje kodu pośredniczącego nie mają ograniczeń ramowych!
Jeśli jesteś otwarty na stubbing jako alternatywy, należy sprawdzić blogu Robert C. Martin o wyśmianie i stubbing here i here
Else, wygląda bardzo dobrze! Chociaż mam tylko doświadczenie z JMockiem, EasyMockiem i podstawową wiedzą z JMockit.
Tak, ja też zadaję sobie pytanie, jak daleko chcę iść z kpiną. Mój własny kod wykorzystuje Dependency Injection przez cały czas, więc szyderstwo nie jest tak naprawdę skomplikowanym zadaniem (chociaż nie zawsze używam interfejsów do wszystkiego ze względu na dodatkowy nakład pracy związanej z konserwacją i zwiększanie wydajności przy korzystaniu z GWTRPC). Kiedy mówisz, że używasz obsługi narzędzi do generowania kodu pośredniczącego w Eclipse - jakie narzędzia masz na myśli? –
Tylko podstawowa obsługa Java w Eclipse. Na przykład, jeśli utworzysz klasę prywatną lub anonimową, która implementuje interfejs, który chcesz dopełnić, wówczas Eclipse może utworzyć implementację szkieletu. Kliknij po prostu + 1 po wybraniu klasy. –
Espen
Ah, ok - Myślałem, że jest jakieś narzędzie, które utrzymuje kodeks pośredni, kiedy kod się zmienia, czy coś. –