Nie ma właściwego ani złego sposobu obsługi buforów w Vimie. Najpierw dowiedz się i zrozum różnicę między buforami, oknami i stronami kart. Następnie dostosuj styl, który Ci odpowiada. Istnieje wiele wtyczek "do zarządzania buforami" na http://www.vim.org/, ale możesz także użyć wbudowanych poleceń, takich jak :buffer
, wraz z uzupełnianiem plików.
Jeśli będziesz trzymać się zasady "jeden plik na kartę" (jak w przeglądarce), tracisz zalety podziału okna, a wciąż będziesz miał okazję spotkać się z podziałem w postaci podglądu i poprawki Windows i w celu użycia trybu diff.
Do rozłączania różnych obszarów roboczych używam głównie stron kart (mam uruchomioną tylko jedną instancję GVIM); czasami otwieram ten sam zestaw buforów w różnych zakładkach w różnych układach, jak na przykład perspektyw w IDE, takich jak Eclipse.
Tam [są] (http://www.vim.org/scripts/script.php?script_id=1664) [wiele] (https://github.com/rson/vim-bufstat) [wtyczki] (http://www.vim.org/scripts/script.php?script_id=159), które wykorzystują albo linię stanu, przestrzeń poniżej linii podstawowej, albo dodatkowe okno podziału, aby pokazać otwarte bufory. To jedna opcja. Ponadto nie trzeba przełączać na bufory według numeru, ": buffer" będzie również przyjmować nazwę bufora lub podłańcuch nazwy bufora jako argument. –
Oprócz wtyczek wymienionych przez Randy'ego, powinieneś spróbować [ctrlp] (http://kien.github.com/ctrlp.vim/) lub [fuzzyFinder] (http://www.vim.org/scripts/script .php? script_id = 1984). – mMontu
http://vimcasts.org/episodes/working-with-buffers/ – isomorphismes