myślę, że będzie to zależeć od sposobu wywołania funkcji aktualizacji. Jeśli przeczytasz samouczek kanciasty strony głównej, w sekcji "Podłącz do zaplecza" plik mongolab.js zawiera fabrykę "Projekt". Dosłownej:
angular.module('mongolab', ['ngResource']).
factory('Project', function($resource) {
var Project = $resource('https://api.mongolab.com/api/1/databases' +
'/angularjs/collections/projects/:id',
{ apiKey: '4f847ad3e4b08a2eed5f3b54' }, {
update: { method: 'PUT' }
}
);
Project.prototype.update = function(cb) {
return Project.update({id: this._id.$oid},
angular.extend({}, this, {_id:undefined}), cb);
};
Project.prototype.destroy = function(cb) {
return Project.remove({id: this._id.$oid}, cb);
};
return Project;
});
Użycie jest, aby najpierw uzyskać instancję projektu:
project = Project.get({id:1});
następnie wykonać aktualizację po kilku zmianach:
project.update(someFunction);
W twoim przypadku, można zmienić aktualizację, aby zawsze dodawać potrzebne dane:
Product.prototype.update = function(cb) {
return Product.update({},
angular.extend({}, this, {someDataKey: someDataValue}), cb);
};
W przeciwnym razie, można najprawdopodobniej umieścić parę klucz/wartość w params:
update: {method : "POST", params:{someDataKey: someDataValue}}
Będzie pisał z pary klucz/wartość w adresie URL, ale większość serwerów aplikacji w dzisiejszych czasach rzuci parę Into the i tak paruje obiekt.
Co przesyłasz w tych danych? Jeśli wyślesz token, powinieneś wysłać go w nagłówkach, niekoniecznie w postData ... – inf3rno