Wdrożenie standardowych zasad recyklingu

Question

Jedną z cech R, która jest związana z wrodzoną naturą wektoryzacji, jest reguła recyklingu opisana w An Introduction to R w sekcji 2.2.

Wektory występujące w tym samym wyrażeniu nie muszą mieć tej samej długości. Jeśli nie, wartość wyrażenia jest wektorem o tej samej długości, co najdłuższy wektor występujący w wyrażeniu. Krótsze wektory w wyrażeniu są poddawane recyklingowi tak często, jak to jest konieczne (być może ułamkowo), aż dopasują długość najdłuższego wektora. W szczególności stała jest po prostu powtarzana.

Większość standardowych funkcji korzysta z tego, ale kod, który to robi, jest ukryty w ukrytym kodzie C.

Czy istnieje kanoniczny sposób wdrożenia standardowych zasad recyklingu dla funkcji całkowicie w kodzie R? Oznacza to, że biorąc pod uwagę funkcję jak

mock <- function(a, b, c) { 
    # turn a, b, and c into appropriate recycled versions 

    # do something with recycled a, b, and c in some appropriately vectorized way 
} 

gdzie a, b, a c są wektorami, ewentualnie o różnych długościach i nieznanych typów/klas, czy istnieje kanoniczny sposób, aby uzyskać nowy zestaw wektorów, które są poddawane recyklingowi zgodnie do standardowych zasad recyklingu? W szczególności nie mogę zakładać, że krok "zrób coś" sam dokona właściwego recyklingu, więc muszę to zrobić sam wcześniej.

Answer 1

Używałem tego w przeszłości,

expand_args <- function(...){ 
    dots <- list(...) 
    max_length <- max(sapply(dots, length)) 
    lapply(dots, rep, length.out = max_length) 
} 

Answer 2

Najprawdopodobniej użyję argumentu length.out z rep(), aby wykonać większość prawdziwej pracy.

Oto przykład, który tworzy funkcję better.data.frame() (powinna ona nazywać się "better".data.frame()), która nie nakłada żadnych ograniczeń na długości wektorów przekazywanych jako argumenty. W tym przypadku oddaję wszystkie wektory do długości najdłuższego, ale oczywiście możesz to dostosować, aby zaspokoić własne potrzeby recyklingu!

better.data.frame <- function(...) { 
    cols <- list(...) 
    names(cols) <- sapply(as.list(match.call()), deparse)[-1] 

    # Find the length of the longest vector 
    # and then recycle all columns to that length. 
    n <- max(sapply(cols, length)) 
    cols <- lapply(cols, rep, length.out = n) 

    as.data.frame(cols) 
} 

# Try it out 
a <- Sys.Date() + 0:9 
b <- 1:3 
c <- letters[1:4] 

data.frame(a,b,c) 
# Error in data.frame(a, b, c) : 
# arguments imply differing number of rows: 10, 3, 4 

better.data.frame(a,b,c) 
#    a b c 
# 1 2012-02-17 1 a 
# 2 2012-02-18 2 b 
# 3 2012-02-19 3 c 
# 4 2012-02-20 1 d 
# 5 2012-02-21 2 a 
# 6 2012-02-22 3 b 
# 7 2012-02-23 1 c 
# 8 2012-02-24 2 d 
# 9 2012-02-25 3 a 
# 10 2012-02-26 1 b 

Answer 3

Jeden krótki i-brudna droga do argumentów liczbowych ma polegać na automatycznym recyklingu cbind użytkownika. Na przykład:

f.abc <- function(a,b,c) { 

    df.abc <- as.data.frame(suppressWarnings(cbind(a=a, b=b, c=c))) 

    #Then use, for example, with() to use a, b and c inside the data frame, 
    #or apply(df.abc,1, ...) 
} 

W dużym stopniu polega na braku innych uzasadnionych przyczyn ostrzeżeń.