7
Ostatnio czytałem o unsafePerformIO i chciałbym Cię o coś zapytać. Nie przeszkadza mi fakt, że prawdziwy język powinien być w stanie wchodzić w interakcje ze środowiskiem zewnętrznym, więc unsafePerformIO jest w pewnym stopniu uzasadnione. Jednak, o ile mi wiadomo, nie zdaję sobie sprawy z szybkiej metody sprawdzenia, czy interfejs/biblioteka pozornie czysta (sądząc po typach) jest naprawdę czysta bez sprawdzania kodu w poszukiwaniu połączeń pod numerem unsafePerformIO (dokumentacja mogłaby nie wspomnieć o tym). Wiem, że powinien on być używany tylko wtedy, gdy masz pewność, że gwarancja referencyjna jest gwarantowana, ale mimo to chciałbym o tym wiedzieć.Jak sprawdzić, czy pozornie czysty interfejs Haskell ukrywa niebezpieczne operacje?
"Wiem, że powinno to być używane tylko wtedy, gdy masz pewność, że gwarancja referencyjna jest gwarantowana" dokładnie. W powinno być używane tylko wtedy, gdy operacje wewnętrzne nie mogą przeciekać na zewnątrz w jakikolwiek rozsądny sposób, tj. Gdy nie ma możliwości stwierdzenia, że takie rzeczy występują pod maską. – leftaroundabout
Nawiasem mówiąc, używanie 'unsafePerformIO' do interakcji ze środowiskiem zewnętrznym jest dokładnie tym, czego nie wolno robić *. Wszystkie efekty powinny być wewnętrzne dla twojego kodu - takie rzeczy jak używanie zmiennej zmiennej za kulisami do implementacji memoizacji. – ehird
@ehird: Dzięki za dalsze wyjaśnienie, ale kiedy napisałem "environment", miałem na myśli to w szerszym możliwym znaczeniu, które obejmuje również biblioteki zewnętrzne (nie-haskell). Nie myślałem o interakcji użytkownika. –