Dlaczego warto używać shm_open?

Question

Jaka jest korzyść z wykonania: shm_open po mmap?
Dlaczego nie utworzyć zwykłego pliku, a następnie przekazać go fd do mmap?
Nie widzę korzyści z shm_open - to tylko referencje, nieprawdaż?

Przeczytałem człowieka z całej rodziny. Wydaje mi się, że "tajemnica" tkwi w akcji mmaping - plik "typ" wydaje się pozbawiony znaczenia.

Wszelkie wskaźniki będą dobre, zwłaszcza z kontem skuteczności.
Mój kontekst jest (cyklicznym nadpisywalnym) buforem (powiedzmy 128 MB), który będzie stale zapisywany jako jeden proces i ciągle odrzucany przez inny.

Jako przykład: co jest nie tak z podejściem open/mmap z this.

EDIT
Aby być precyzyjnym, to jedna z następujących lepiej niż inne:
fd = open("/dev/shm/myshm.file", O_CREAT|O_RDWR, S_IRUSR | S_IWUSR); mem = mmap(NULL, 4096, PROT_READ|PROT_WRITE, MAP_SHARED, fd, 0); vs.
fd = shm_open("/myshm.file", O_RDWR|O_CREATE, S_IRUSR | S_IWUSR); mem = mmap(...same as before...);
Kiedy utworzony plik z regularnym open pod /dev/shm fs, i po cenach dumpingowych Gig śmieci do niego, moja dostępna pamięć spadła o 1G, a moja dostępna przestrzeń dyskowa pozostała taka sama.
Jaka jest różnica między tymi dwoma metodami?

Answer 1

Jeśli otworzysz zwykły plik i mmap(), dane znajdą się w tym pliku.

Jeśli potrzebujesz tylko współużytkować region pamięci, bez potrzeby utrzymywania danych, co powoduje dodatkowe obciążenie we/wy, użyj shm_open().

Taki obszar pamięci umożliwiłby również przechowywanie innych rodzajów obiektów, takich jak muteksy lub semafory, których nie można zapisać w zwykłym pliku mmap() w większości systemów.

Answer 2

Oba połączenia są zasadniczo równoważne z wykorzystaniem nowoczesnych systemów Linux - 1 podejście może być używany do dostępu POSIX pamięci współdzielonej z języków takich jak Go (patrz https://github.com/fabiokung/shm/blob/master/shm_linux.go) gdzie POSIX pamięci współdzielonej nie natywnie dostępne - może to być inna dla innych OS/wersja gdzie Pierwsze wywołanie doprowadziłoby do jakiegoś utworzenia pliku lub/dev/shm po prostu niedostępne i/lub prawdopodobnie wolniejsze działanie. Zasady ścieżce łączących może być również ewoluują z wersji na wersję librt

1-ty podejście nazywa pamięci mapowane pliki API (obsługiwane w libs STD)

2nd nazwie POSIX API pamięci współdzielonej (wymaga librt aka libposix na Linuksie, jak uzależnienie To wewnętrznie konstruuje ścieżkę i wywołania otwarte)