Uzyskiwanie dostępu do komponentu bean o żądanej liczbie zapytań w wielowątkowej aplikacji internetowej

Question

Scenariusz: Mamy aplikację internetową zarządzaną przez Spring, która działa w sieci Websphere. (Wiosna 3.0.x, WAS 7) Aplikacja webowa wykorzystuje menedżera pracy Websphere za pośrednictwem Spring WorkManagerTaskExecutor (skonfigurowany z pulą wątków o wielkości 10) w celu wykonywania intensywnych obliczeń operacji odczytu bazy danych. Zasadniczo pojawia się żądanie wygenerowania, powiedzmy, 10 różnych dokumentów. Do generowania dokumentów potrzebne są tylko odczyty db do zbierania/przetwarzania danych. Zasadniczo odradzamy 10 wątków, aby przetworzyć 10 dokumentów, a na końcu zebrać 10 dokumentów zwróconych od 10 pracowników i połączyć je i odpisać jedną dużą odpowiedź dla klienta. Zidentyfikowaliśmy, że podczas gdy 10 wątków zbiera/przetwarza dane, powstaje wiązka podobnych wywołań db. Więc stworzyliśmy Aspekt wokół najczęściej wykonywanych metod db do buforowania odpowiedzi. Aspekt jest skonfigurowany jako singleton, a pamięć podręczna, której używa aspekt, jest automatycznie przekształcana w aspekt z zakresem ustawionym na request-scope, tak aby każde żądanie miało własną pamięć podręczną.

Problem: Problem z tym podejściem polega na tym, że gdy wątki wykonują swoje wywołania db, a Aspekt jest wtrącany, otrzymujemy wyjątek java.lang.IllegalStateException: No thread-bound request found. Rozumiem, że jest to całkowicie prawidłowe, ponieważ wątki są wykonywane poza kontekstem żądania.

Czy istnieje sposób na obejście tego problemu? Czy możliwe jest zastosowanie aspektu z pamięcią podręczną o zakresie zapytań do metod wywoływanych przez te wątki?

Answer 1

Nie sądzę, możesz zrobić to bezpośrednio. Nawet gdybyś mógł, byłoby to trochę brzydkie. Można jednak wygenerować unikalny identyfikator żądania (lub nawet - użyć identyfikatora sesji, ale ostrożnie z wieloma zakładkami) i przekazać go do każdego wątku przetwarzania. Następnie aspekt może użyć tego identyfikatora jako klucza do pamięci podręcznej. Sama pamięć podręczna również będzie pojedyncza, ale będzie Map<String, X>, gdzie String to identyfikator, a X to wynik z pamięci podręcznej.

Aby ułatwić obsługę, można stosować metody @Async (zamiast ręcznego odradzania wątków), a każda metoda @Async może przekazać identyfikator pamięci podręcznej jako pierwszy parametr.

(Oczywiście, wasze metody asynchroniczne powinien powrócić Future<Result> tak że można zebrać swoje wyniki w wątku życzenie)