Aby być jak najdalej, dlaczego nie umieścić na charakter obiektu na pojedyncza linia do opisu? To ma być opis tego, co się spełnia.
/**
* @promise fPromise
* @fulfill {Object} A project object with the format {name: String, data: Object}
* @reject {Error}
* @returns fPromise
*/
Albo, jeśli chcesz obsługiwać dynamicznie generowanych kluczy obiektu, podobne do Google Style Guide:
/**
* @promise fPromise
* @fulfill {Object.<String, Object>}
* @reject {Error}
* @returns fPromise
*/
który pozwala każdemu czytania komentarz do zrozumienia co zwrócony obiekt wygląda, jakie klawisze są i jaki rodzaj wartości powinien znajdować się w każdym kluczu.
Chyba że, próbujesz powiedzieć, że może on zwrócić jedną z trzech możliwości. Wtedy myślę, że twój oryginalny format jest nieco bardziej opisowy dla możliwych rezultatów spełnienia obietnicy.
w moim przypadku, wynik spełnione obietnice mogą zawierać 10 + klucze statyczne, więc niewygodne jest udokumentowanie ich w jednej linii. – lz96