Dlaczego klasa nie musi dostarczyć awaryjnego inicjalizatora, jeśli implementuje protokół, który ją deklaruje?

Question

Próbuję zrozumieć, co następuje, wymyślony, przykład:

protocol MyProtocol { 
    init?(string: String) 
} 

class MyObject: MyProtocol { 
    let s: String 
    required init(string: String) { 
    self.s = string 
    } 
} 

let o = MyObject(string: "test") 
print(o.s) 

MyProtocol deklaruje failable initializer. MyObject jest zgodny z MyProtocol, a przykładowy kod kompiluje się i wykonuje bez problemu.

Moje pytanie brzmi: Dlaczego nie MyObjectmieć dostarczenie failable inicjator (zgodnie MyProtocol)?

Answer 1

to z tego samego powodu, że zestawia:

class A { 
    init?(s:String) {} 
    init() {} 
} 
class B : A { 
    override init(s:String) {super.init()} 
} 

init może przeważać (to być podstawione) init?.

Patrz także docs (kiedy coś jest tak jasno udokumentowane, wydaje się głupie pytanie „dlaczego”, to po prostu fakt o języku):

failable wymóg inicjator może być spełnione przez failable lub niewymyślny inicjator na zgodnym typie.

(Jak zauważył w komentarzach na pytanie oraz na odpowiedź, to ma sens, jeśli myślisz o różnicę między init? że nigdy nie zdarza się niepowodzeniem i init z tym samym podpisem - mianowicie, że jest nie skuteczne różnica Ujmując to w inny sposób. Możesz mi powiedzieć, że może nie, ale nie można powiedzieć, że ja musi fail)