Dodawanie niestandardowego initWith?

Question

Jeśli utworzę niestandardowy initWith dla obiektu, czy zasadniczo dodaję kod, który chciałbym dodać, jeśli chcę zastąpić init?

-(id) init { 
    self = [super init]; 
    if (self) { 
     NSLog(@"_init: %@", self); 
    } 
    return(self); 
} 

np.

-(id) initWithX:(int) inPosX andY:(int) inPosY { 
    self = [super init]; 
    if(self) { 
     NSLog(@"_init: %@", self); 
     posX = inPosX; 
     posY = inPosY; 
    } 
    return(self); 
} 

gary

Answer 1

Można utworzyć jeden inicjator oznaczony jako, który akceptuje wszystkie parametry, które mają być dostępne podczas inicjowania.

Następnie wywołasz ze swojego innego -(id)init wyznaczonego inicjalizatora z odpowiednimi parametrami.

Tylko wyznaczony inicjator zainicjuje super klasy [super init].

Przykład:

- (id)init 
{ 
    return [self initWithX:defaultX andY:defaultY]; 
} 

- (id)initWithPosition:(NSPoint)position 
{ 
    return [self initWithX:position.x andY:position.y]; 
} 


- (id)initWithX:(int)inPosX andY:(int)inPosY 
{ 
    self = [super init]; 
    if(self) { 
     NSLog(@"_init: %@", self); 
     posX = inPosX; 
     posY = inPosY; 
    } 
    return self; 
} 

Wyznaczony inicjująca jest -(id)initWithX:andY: i wywołać go od innych inicjalizatorów.

Jeśli chcesz przedłużyć tę klasę, wywołaj swój inicjator z podklasy.

Answer 2

Tak, to jest dokładnie jak to zrobić. Jedna drobna zmiana będzie wyciąć wiersz kodu:

if (self = [super init]) { 

W przeciwieństwie do:

self = [super init]; 
if(self) { 

Answer 3

Sugerowałbym tworząc jeden główny inicjator, który obsługuje większość prac. Następnie możesz utworzyć dowolną liczbę innych inicjalizatorów, które wszyscy nazywają tym głównym. Zaletą tego jest to, że jeśli chcesz zmienić proces inicjalizacji, będziesz musiał zmienić tylko jedno miejsce (ogólnie). Może wyglądać tak:

-(id) initWithX:(float)x { 
    if (self = [super init]) { 
     /* do most of initialization */ 
     self.xVal = x; 
    } 
    return(self); 
} 

-(id) init { 
    return [self initWithX:0.0f]; 
} 

W tym przykładzie initWithX: jest naszym głównym inicjatorem. Inny inicjator (init) po prostu wywołuje initWithX: z wartością domyślną (w tym przypadku 0).

Answer 4

Czasami należy ponownie użyć kodu inicjalizacyjnego i zmodyfikować tylko nieznacznie zachowanie dla określonych inicjatorów. W tym przypadku, należy wykonać następujące czynności:

- (id) init 
{ 
    self = [super init]; 
    if (!self) return nil; 

    // These values are always initialised this way 
    ivar1 = 10; 
    ivar2 = @"HellO"; 
    ivar3 = [[NSMutableArray alloc] initWithCapacity:10]; 
    ivar4 = 22; 

    return self; 
} 

- (id) initWithIvar4:(int) aValue 
{ 
    // call -init on self, which will call -init on super for us, and set 
    // up ivar1, ivar2, ivar3, and ivar4. 
    self = [self init]; 
    if (!self) return nil; 

    // Change ivar4 from the default 22 to whatever aValue is. 
    ivar4 = aValue; 

    return self; 
} 

Answer 5

Dla modern Objective-C ...

UDFile.h

#import <Foundation/Foundation.h> 

@interface UDFile : NSObject 

@property (nonatomic, strong) NSString *name; 

- (instancetype)initWithName:(NSString *)name NS_DESIGNATED_INITIALIZER; 

@end 

UDFile.m

#import "UDFile.h" 

@implementation UDFile 

- (instancetype)initWithName:(NSString *)name { 
    self = [super init]; 
    if (self) { 
     _name = [name copy]; 
    } 
    return self; 
} 

- (instancetype)init { 
    return [self initWithPathname:@""]; 
}