Chciałbym dodać, że składnia inicjalizacji tablicy jest bardzo zwięzła i elastyczna. Używam go dużo, aby wyodrębnić dane z mojego kodu i umieścić go gdzieś bardziej użyteczny.
Jako przykład, mam często tworzone menu takie jak ten:
Menu menu=initMenus(menuHandler, new String[]{"File", "+Save", "+Load", "Edit", "+Copy", ...});
Pozwoliłoby mi się napisać kod, aby skonfigurować system menu. "+" Wystarczy, by powiedzieć, żeby umieścić ten przedmiot pod poprzednim przedmiotem.
Mogę powiązać go z klasą menuHandler konwencją nazewnictwa metod, nazywając moje metody czymś w stylu "menuFile, menuFileSave, menuFileLoad, ..." i wiążąc je refleksyjnie (są inne alternatywy).
Ta składnia pozwala na AMAZINGLY krótką definicję menu i wyjątkowo przydatną metodę "initMenus". (Nie zawracam sobie głowy jego ponownym użyciem, ponieważ pisanie jest zawsze zabawne i zajmuje tylko kilka minut + kilka linii kodu).
za każdym razem, gdy zobaczysz wzór w kodzie, sprawdź, czy możesz go zastąpić czymś takim i zawsze pamiętaj, jak zwięzła jest składnia inicjalizacji macierzy !.
IDE, który obsługuje ponowne faktoring pozwoli na in- linia strs automatycznie. –